Pacynki to narzędzie, które od lat jest bardzo skuteczne w terapii dzieci z problemami logopedycznymi. O ich wykorzystaniu w pracy z dziećmi z różnego rodzaju zaburzeniami pisze np. Diane Chapman, terapeutka z Uniwersytetu Loyola Maryland, w USA, w artykule „Using Puppets in Oral-Motor Therapy and Articul”, opublikowanym na łamach serwisu Advanceweb.com.
Odwołując się do swoich doświadczeń z pracy w ośrodku terapii dziecięcej w Loyola College, autorka stwierdza m.in., że pacynki w znaczący sposób przyśpieszają opanowanie ułożenia narządów artykulacyjnych potrzebnych do wywołania różnych głosek przez dzieci. Najlepsze rezultaty daje pokazanie dziecku ułożenia języka wobec zębów na przykładzie pacynki, a następnie poproszenie dziecka, żeby samo wytłumaczyło pacynce, jak należy ułożyć język i żeby, żeby wywołać ćwiczoną głoskę. W ten sposób dziecko – przez angażujące je zajęcie – samo nabywa potrzebną mu wiedzę, co przekłada się na lepsze rezultaty w terapii.
Kolejnym obszarem, w którym zdaniem autorki świetnie sprawdzają się pacynki, jest obniżenie poziomu lęku związanego z zajęciami logopedycznymi oraz zwiększenie zaangażowania na nich. Dzieci – odpowiednio pokierowane przez terapeutą – przy pomocy pacynek łatwiej też potrafią zwerbalizować swoje obawy i oczekiwania względem zajęć logopedycznych. Wszystko to przekłada się na lepszą współpracę z logopedą.
Pełen tekst artykułu jest dostępny tutaj (w j. angielskim).